КЬИЛИН

“кьил” söz. sif. 1. baş -i \[-ı\]; кьилин тӀал baş ağrısı; 2. baş; əsas; başlıca, ən vacib, ən mühüm, ən böyük, ən əsas; предложенидин кьилин членар qram. cümlənin baş üzvləri (mübtəda və xəbər); кьилин предложение qram. baş cümlə; кьилин гьарф qram. baş hərf, böyük hərf; 3. baş, başçı, birinci, böyük, rəhbər; 4. baş, ali, ən yüksək; 6. başa geyilən, baş; кьилин пек baş geyimi; 7. (тал. п.) bax кьил; * кьилин агъузвал авун a) baş əymək, itaət etmək, alçalmaq, özünü alçaltmaq; b) yaltaqlanmaq, əyilmək, diz çökmək; кьилин винизвал bax винизвал; кьилин къван başdaşı; кьилин тӀал хьун başağrısı olmaq, artıq yük olmaq.