ж 1. (müxtəlif mənalarda) əsas, özül, bünövrə, təməl; 2. əriş, çillə (toxuculuqda); ◊ лежать в основе əsasını təşkil etmək; лечь в основу əsas kimi qəbul edilmək.
ж 1. (müxtəlif mənalarda) əsas, özül, bünövrə, təməl; 2. əriş, çillə (toxuculuqda); ◊ лежать в основе əsasını təşkil etmək; лечь в основу əsas kimi qəbul edilmək.
-ы; ж. см. тж. основный, на основе 1) Опорная часть какого-л. предмета, на который укрепляются остальные его части; каркас, остов. Металлическая основа байдарки. Деревянная основа дивана. Прочная осно
Tam oxu »