сов. 1. əzmək, zədələmək (özü); (bədən üzvünü) toxundurub əzmək (zədələmək); он ушиб себе ногу o, ayağını zədələmişdir; 2. məc. dan. sarsıtmaq.
сов. 1. əzmək, zədələmək (özü); (bədən üzvünü) toxundurub əzmək (zədələmək); он ушиб себе ногу o, ayağını zədələmişdir; 2. məc. dan. sarsıtmaq.
-бу, -бёшь; ушиб, -ла, -ло; ушибленный; -лен, -а, -о; св. см. тж. ушибать, ушибаться, ушиб кого-что 1) Повредить ударом (какую-л. часть тела), причинить боль ударом. Ушибить ногу, голову. Ушибить коле
Tam oxu »