Ӏ.
(-из, -на, -а) -
1. издать звук; пикнуть.
2. сказать : накьандакай ада ваз чуькьнани?— о вчерашнем он тебе говорил?; чуькьни авунач - ничего не сказал, не заикнулся, не пикнул;чуькьни акъудмир! - ни звука!, ни гугу!, молчи!, не пикни!; чуькьни тавун - промолчать, не пикнуть, не заикнуться (о чём-л.); чуькьни тавуна - молча, никому ничего не говоря; чуькьни тийир - безгласный, молчаливый.
ӀӀ. чуькьуьн
(чуькьвез, чуькьвена, чуькьуькь) -
1. жать, давить, натрать : гапурдин тум чуькьвена кьуна - сжал ручку кинжала; гъил кьуна чуькьуьн - пожимать руку; къуьнер чуькьуьн - пожимать плечами; чекмеди кӀвач чуькьвезва - сапог жмёт ногу; чуькьвена хкудун - выдавливать (что-л.); кьулари чуькьвена - доски придавили.
2. втыкать (что-л.), вталкивать (кого-что-л.) : арадиз чуькьуьн - втискивать (кого-что-л.); тфенгдиз патрум чуькьуьн - заряжать ружьё.
3. ударить, стукнуть, поддать, всыпать : кьамуз чуькьуьн - дать по шее; са пая чуькьуьн - ударить палкой. || дустагъдиз чуькьуьн - сажать в тюрьму.