ЭКЪЕЧӀУН

(-из, -на, экъечӀ) f. 1. müxt. mən.: çıxmaq; гъуьрчез экъечӀун ova çıxmaq (getmək); рекьиз экъечӀун yola (səfərə) çıxmaq; къецел экъечӀун bayıra çıxmaq; 2. qalxmaq, yuxarı çıxmaq, başıyuxarı getmək, dırmaşmaq; дагъдиз экъечӀун dağa qalxmaq (çıxmaq); 3. bitmək, cücərmək, göyərmək, yerdən çıxmaq, boy atmaq, böyümək (bitki, toxum və s.); тумар экъечӀзава toxumlar cücərir; 4. doğmaq, tülu etmək, görünmək; рагъ экъечӀна gün çıxdı (doğdu); 5. köçmək, çıxıb getmək, yerləşmək; цӀийи кӀвализ экъечӀун təzə mənzilə köçmək; 6. keçmək, keçib getmək; вацӀай экъечӀун çayı keçmək, bir sahildən digərinə keçmək; 7. dan. şişmək, islanıb köpmək, böyümək, qabarmaq, (şişərək) çoxalmaq, artmaq (düyü, buğda, noxud və s. haqqında); 8. экъечӀин “экъечӀун”-un təklif forması; 9. səpmə, şiş, yara və s. əmələ gəlmək; буьвел экъечӀун çiban çıxartmaq; * гуьгъуьнай экъечӀ тавун dalına düşmək, izləmək, güdmək; təqib etmək; вилик экъечӀун bax вилик; къециз экъечӀун bax къец; рагъ экъечӀдай пад bax рагъ; спелар экъечӀун bax спел; цяй кьуруз экъечӀун bax яд¹.