ЭЛ

(-ди, -да, -лер) el, camaat, adamlar, xalq; элдин el (xalq) -i \[-ı\]; элдин ашукьар el aşıqları; элдихъ шехьай вилер буьркьуь жеда. Ata. sözü el üçün ağlayan gözsüz qalar; * элдин буба (диде) el atası (anası), elin başçısı; элдин меце гьатун elin dilinə düşmək, dillərə düşmək; элдин меце тун elin dilinə salmaq, dillərə salmaq; элдин рехъ el yolu, işlək yol, gediş-gəliş çox olan yol; элдин хва (руш) el oğlu (qızı), bir eldən olan, həmyerli, həmvətən.