1. Nadinclik, dəcəllik. Şuluqluq eləmək.
2. Hərc-mərclik, araqarışma, qarışıqlıq, çaxnaşma, iğtişaş, özbaşınalıq.
// Qovğa, mərəkə, həngamə, qarışıqlıq. Bəzən yerbəyerdən mütrübü çağırardılar.
Şuluqluq başlanardı.
[Cavan oğlan:] Şuluqluqdan qardaş qardaşı itirir.
□ Şuluqluq düşmək – ara qarışmaq, qayda, nizam pozulmaq, çaxnaşma düşmək. Hamı yığılır.
“Nə oldu, nə oldu!” deyib, aralaşdırırlar, şuluqluq düşür.
Şuluqluq salmaq – aranı qarışdırmaq, qarışıqlıq salmaq, qalmaqal salmaq, nizamsızlıq törətmək.
[Mirzə Cəmil] xeyli düşünüb-daşınandan sonra bu qərara gəldi ki, fəhlələr arasında şuluqluq salan Ataşdır.
Ucqar stansiyalarda şuluqluq salan silahlı hərbçilərə rast gəlmək olar.