КРАЙ
1. къерех. 2. край; уьлкве; вилаят. ♦ край света дуьньядин а кьил (яни лап яргъа чка);
краем уха са уьтери; конца -краю нет ттум-кьил (ва я и кьил а кьил) авач; хватить через край шит авун, кьадардилай артух лугьун (я са кар авун); из края в край кьиляй кьилиз вирина.