сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) сифте кьил, ери-бине. И хуьрерин диб эцигай инсанар пудкьуд виш йис идалай вилик Къуба патан хуьрерай хаталувилерихъай катайбур ялда. С. Муслимов. ЦицӀигъ-наме. Ви камалдин чешмейрин диб гужлу я... Ч. К. Устадрин устад. 2) граммат. гафунин эхир гелягьайла, амукьдай пай. Гафунин эхир гадарайла, амукьзавай паюниз диб лугьуда. М. М. Гь. Лезги чӀал ан грамматика. Эхир гелягъайла амукьдай паюниз гафунин диб лугьуда. Месела, дидеди, дидедиз, дидедин, дидедал, дидедивай, дидедикай гафара «диде» диб я. Р. И. Гьайдаров, М. А. Алипулатов. Лезги чӀал. Педучилище патал учебник.