ALLAF
\[ər.\] сущ. куьгьн. аллаф (техил, гъуьр, векь, ем ва мс. затӀар маса гудай алверчи); // аллафдин; allaf dükanı аллафдин туьквен, лабаз.
ərəb. əllaf Taxıl, un, yem, ot və s. alveri edən tacir. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) İsabalı göz gəzdirirdi, gördü meydanın aşağı tərəfində bir allaf
Tam oxu »I сущ. устар. 1. лабаз (место для хранения или продажи зерна, муки). Un allafı мучной лабаз 2. лабазник, лабазница II прил
Tam oxu »