// Məc. mənada.
Alışıb, şölə çəkib suz ilə yandım, gördüm; Hicrini atəşi-suzan dedilər, gerçək imiş.
Canım üzülür əldəki qalxanına baxcaq; Qəlbim alışır beldəki patronunu görcək.
Arvad, ürəyim od tutub alışır, məni daha artıq yandırma.
□ Alışıb yanmaq – 1) od tutub yanmaq, şiddətlə yanmaq, alovlanmaq. Küləş alışıb yandı.
– Belə bir isti torpağa saldı; Alışıb yanmağa çöl az qaldı. ;
// Məc. mənada. [Ağca xanımın] gözü İzzətin yatağına sataşanda ürəyi alışıb yanırdı. Mir Cəlal;
2) alov rəngində parlamaq, alov kimi al-qırmızı rəngə çalıb parıldamaq.
Qızlar bütün bəzəklərini taxmışlar, üst-başları rəngdən-rəngə girərək, alışıb yanır. ;
3) məc. qızarmaq. Yanaqları çiçək kimi alışıb yanır.