Sərxoş. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sərxoş etmək, sərsəmlətmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qızıl pul (çəkisi 3,45 q). Misirdə Bürci məmlük sultanlarından olan Əşrəf Seyfəddin Bars bəy tərəfindən kəsilmiş və onun adı ilə adlandırılmışdır; ümu
Qızıl pul (çəkisi 3,45 q). (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Misirdə Bürci məmlük sultanlarından olan Əşrəf Seyfəddin Bars bəy tərəfindən kəsilmiş və onun
Dağın, yamacın və ümumiyyətlə hündür yerin aşağı tərəfləri. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Elə ki hər şey hazır oldu, qoşunu götürüb Çənlibelə tərəf yo
Aləm. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ailə, külfət; zövcə. Flektivlik baxımından ailə sözü ilə eyniköklüdür. Xacə Abdulla günlərin bir günündə durub hücrəsin bağladı, evinə gəldi
Yəhər. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yəhər. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Eyvaz balım, ayağa dur indi, Duşda gördüm Dəmirçioğlu qaldadır
Atın belinə yəhər qoymaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yəhərləmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Bax: öyəc. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Dayanmaq, durmaq, yubanmaq, ləngimək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Göndərdim durna telinə, Eyvaz əyləndi, gəlmədi
Üzük. Gözəllər yığılıb hamısı kəndə, Sənəyin doldurub burdan ötən də, Şamaxı şəddəli gərdənbənd təndə, Əyrimcədən keçər beli qızların
Üzük. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Eyvaz xana al şərabı içirdim, Du deyibən, çox xocalar köçürdüm, Səksən oxu əyrimçədən keçirdim, Heç kamanda arzuma
Yovm sözünün cəmi; çağ, zaman, dövr. Fərhad içib eşq camını, Dost dostdan alar kamını. Can dilər yaz əyyamını, Şükür ki, bir də görüşdük
Yovm (gün) sözünün cəmi, çağ, zaman, dövr. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) İndi namərd dünyası, bic əyyamıdı
Bir neçə gün sonra, bir vaxt sonra, bir müddət sonra. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Hiyləgər, kələkbaz, çoxbilmiş, fırıldaqçı, dolandırıcı. 2. Oğru, cibkəsən, evyaran. 3. Xilafət dövründə daimi sənət və peşəsi olmayan, təsadüfi işl
Əvvəl, əvvəlcə, qabaqca. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Əzəl bunu, sonra da o birisini min, təzəcə sulanmış şumda səyirt, qaratikanlığa sür, sonra da s
İnsan taleyinin ilk yaradıldığı zaman təyin edilmiş olması. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Mələk adı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Mollaxanalarda şagirdləri və ümumiyyətlə, müqəssiri cəzalandırmaq üçün alət. Molla içəri girib Abbasın ayağını falaqqaya saldı
Mollaxanalarda şagirdləri və ümumiyyətlə, müqəssiri cəzalandırmaq üçün alət. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dona xanım Lələyə ağzını açmağa imkan vermə
Puç, axırı heç olan, axırı olmayan; müvəqqəti, daimi olmayan. Qurbaninin dərdi olub ziyada, Allahı çağırram yetişər dada, Bir gözəl seçmişəm fani düny
Puç, axırı heç olan; müvəqqəti, daimi olmayan. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Beş gün bu fani dünyada Bənzim zərd oldu, zərd oldu, Gördüm bir qanlı za
Fənər. Pəri sənə qurban, dirili Qurban! Yolunda fədadı bu baş ilə can! Bir əlimdə fanus, yanımda Xuban, Öldüm bu bağçanı gəzə-gəzə mən
Boş; azad; arxayın. Güləndəm xanımı böyük vəzirin öyünə qonaxlığa apardılar. Sabah saat onda qonaxlıxdan fariq oldular
ərəb. məfrəş Yorğan-döşək, xalça-palaz və s. qablamaq üçün palaz kimi toxunmuş dördkünc çuval, kisə. Formaca sandığa bənzəyir
Bax: feil. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Hiylə, kələk, fənd, fırıldaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Mən anadan mərd olmuşam, O Çənlibeldən gəlmişəm, Koroğluyam, at minmişəm, Yüz min belə f
ərəb. fel, fars. dar Hiyləgər, kələkbaz, fəndgir, fırıldaqçı. Ay feldar, tez get bilərziyi gətir. (“Arzı-Qənbər”)
ər. feil, fars. – dar Hiyləgər, kələkbaz, fəndgir, fırıldaqçı. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Nə etdiyini bilməmək, tərs iş görmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Çin imperatorlarının titulu. 2. Farfor, çini qab; məcazi mənada: gözəl qab-qacaq. Sevdiyimin hüsnü qüreyşin nuri, Kənanın Yusifi, Çinin fəqfuri, De
Anlama, anlaq, dərrakə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu nə qədər diqqət elədisə, bir şey fəhm eləyə bilmədi
Anlaqlı, idraklı, dərrakəli. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Bax: fəğfur.
Bax: falaqqa.
Bax: falaqqa. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
fars. fənd, ər. feil Hiylə, kələk, fırıldaq, dolab, qurğu. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Özü də həm paşa idi, həm də çox bacarıqlı qoşun böyüyü idi
Ayrılıq, hicran, firqət. Ay təbib, əl vurma, haqqı sevərsən, Nə xəstəyəm, nə də yaralıyam mən. Bir alagözlünün fərağındayam, Pünhanı eşqindən saralıya
Ayrılıq, hicran, firqət. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Əysiy olmaz Koroğlunun qoğası, Düşər paşalarla cəngi, davası
Ayrılıq acısının gəlməsi. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
“Allah fərəc versin” (“Allah kömək eləsin, uğurlar olsun”) mənasında xoş arzu bildirən ifadə. Sən eşqdən, qızdan, gözəldən danışırsan
Dastanlarda dağçapan mənasında işlənir. Xüsusi ismin apelyativləşməsi (ümumi ismə çevrilməsi) hadisəsi baş verib
Bax: firiştə. Soltan Süleyman gördü heç kim bir şey bilmir, o saat fəriştələri çağırıb, onlara dərdini söylədi
Hökmdarın yazılı əmri. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Xotkarın fərmanı budu ki, sənin ya başını aparam, ya özünü