Tikə-tikə, xırda-xırda. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Şah Abbas Almas xanla Bəhram xanı dəlilərə verdi
Qol və qıç, əl-ayaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Məhbub xanım onun bir şəsti-bəstinə baxdı, bir boy-buxununa baxdı, bir qol-bacağına baxdı; ürəyində
Bax: qulac.
Bax: qulac. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Atın yəhərini bərkidən qayış. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qolbaq, bazubənd.
Çidarlamaq, bağlamaq, kəndirləmək. Abbas keyf çadırının qapısında atdan düşüb atını qolbənd elədi. Girdi çadıra
Qədim zamanlarda müharibələrdə qola taxılan dəmir və ya poladdan xüsusi şəkildə hazırlanmış geyim, ümumiyyətlə, qolu zərbədən qorumaq üçün ona keçiril
1. Qoymaq. 2. Buraxmaq, tərk etmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Mühasirə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qoşunun qomarğasından yenidən çıxmışdılar ki, haçabaş ox Həsənin kürəyindən dəyib döşünün altından çıxdı
Bax: qomarğa. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qırat səni çox dardan qomarğamadan ölümnən qurtarar, Qıratnan sənin adın aləmə yayılar
Məskun etmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Cəld oturmaq, minmək. 2. Dastanda məskən samaq, yaşamaq mənasında da rast gəlinir. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qoç Koroğlu qonar olsa yəhərə, Yağ
1. Bir yerdə qonaq qalmaq; qonaq olmaq. 2. Ordu qurmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Mehman, müsafir, qonaq. 2. Qonağa verilən hədiyyə və yeməklər. 3. Məskən, yer. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Danışmaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu der:gəzmə ahı-zarınan, Gül-bülbülü oynatma sən xarınan, Qonuşginən mənim təkin yarınan Gözəl qız, gəl
Ocaq və ya təndirdə odun yandıqdan sonra qalan xırda od parçaları, kül arasında işıldayan xırda kömür parçaları
Qoruq (meşə və s.). (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Hədd-hüdüd, çərçivə // ədəb dairəsi, nəzakət. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlunun ipə-sapa yatmayan, qoruq-qaytaq bilməyən ayğırları ilxı ilə göy
Xoşluq, xoş əhval. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Dava, döyüş, vuruş. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Qoşun toplama, səfərbərlik. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Nə var? Bu nə qoşunkeşlikdi? Yoxsa Koroğludan xəbər tutublar? (“Koroğlunun Qars səfəri”)
Qoşun çəkib dava eləmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Bəzi ağaclarda ur kimi çıxan və xüsusi üsulla qurudulub hazırlandıqdan sonra, polad parçasının çaxmaq daşına çaxılmasından hasil olan qığılcımdan alış
1. Gurultu, patıltı, çaxnaşma. 2. Dava, dava-dalaş, tutuşma, vuruşma, dalaşma, qalmaqal. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Çoxdur Koroğlunun yaşı, Nə qo
Söz, danışıq. Demə şair Vəli düşüb gümana, Fəhm yetiribdi yaxşı-yamana. Kamil olan heç qovl verməz şeytana, Dərk eləyər, pürkamalı gözləyər
Qoymaq, buraxmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Basqın etmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qadın paltarında gümüş və ya qızıldan yuvarlaq bəzək. Özü yan otağa keçib paltarını dəyişir, qoza düyməli təzə paltarını geyib sallana-sallana oğlanın
Bax: qovl.
Göyqurşağı, qarının örkəni. Qaşı qövs-quzeh, kiprik xunriz, Gözləri nərgiztək xoş nəzər olsun. (“Mahmudla Nigar”)
Bax: qövsi-quzeh.
Vəhşi qaz. Ölüm yeydi bu sağlıqdan, bu günnən, Sinəm fariq olmaz dağü düyünnən, Tərlan binəsinnən, laçın ovunnan, Ürküşdü qubalar, qaz gəlib gedir
Bax: quba. Gəlsin bahar fəsli, açılsın yazlar, Göllərə tökülsün ağ quba qazlar, Bəynişan oğlanlar, şahzadə qızlar, Onlarla danışan dillər sevinsin!
Bax: quba.
ərəb. qübar 1. Toz. 2. Məcazi mənada: kədər, dərd, qəm, qüssə. Dastanlarda həm həqiqi, həm məcazi mənada işlənir
ər. qübar 1. Toz. 2. Məcazi mənada: kədər, dərd, qəm, qüssə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dastanlarda həm həqiqi, həm məcazi mənada işlənir
Tərpənmək, qurcalanmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Xütbə; xətibin minbərdən camaata xitabən söylədiyi nəsihətamiz sözlər. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Uzun boyunlu gözəl su quşu, qu quşu. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qolları açdıqda bir əlin barmaqları ucundan o biri əlin barmaqları ucuna qədər hər iki tərəfə olan məsafə (xalq arasında uzunluq ölçüsü kimi işlənir)
Qolları açdıqda bir əlin barmaqları ucundan o biri əlin barmaqları ucuna qədər hər iki tərəfə olan məsafə (xalq arasında saylarla birlikdə uzunluq ölç
Bələdçi. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qul, kölə, xidmətçi oğlan. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Rövşən sözünü qurtarana kimi, padşah əmr etdi onu tutsunlar
Vəhşi at və vəhşi eşşək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: qulun. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Bax: qulun. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Armudu dırnaqlı, hündür boyunlu, Meydana girəndə yüz min oyunlu, Dəyirman mədəli, ac qurd yeyimli, Ortası qu
Bax: qulac. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Nərə çəkib düşmən üstə gedəndə, Meydanda göstərər hünər Koroğlu
Bax: qulyabanı. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)