is. [fars. kəm və ər. kəsr] Çatışmayan cəhət, nöqsan, qüsur, çatışmazlıq. [Tükəzban:] Heç bir zaddan kəm-kəsir yoxdur
sif. Kəm-kəsiri olan; nöqsanlı, qüsurlu
sif. [fars. kəm və ər. əql] Ağlı az, ağıldan zəif. Kəmağıl adam
is. Ağıl azlığı, ağlı çatışmazlıq; giclik. Kəmağıllıq etmək
bax kamal. Yəni ki, gətir kəmalə zövqüm; Gündən-günə qıl ziyadə şövqüm. Füzuli. Hər aşiqin ki, sən kimi bir məhcəmalı yox; Nöqsanı var ki, eşqinə əsla
bax kamalınca
bax kaman. Kəmanə dönübdü qaməti-mövzun; Əhvalını fələk edib digərgun. Q.Zakir. Ey alnın ay, üzün günəş, ey qaşların kəman; Ceyran gözün, qarışqa xəti
bax kamandar. Nə kəmandarsan, ey məh ki, atıb qəmzə oxun; Yıxdığın seyddə nə zəxm, nə peykan görünür
sif. [fars.] köhn. Ucuz, qiymətsiz, dəyəri az. Kəmbaha paltar
sif. [fars.] Bəxtsiz, talesiz
is. Bəxtsizlik, talesizlik
sif. [fars. kəm və ər. cürət] Az cürətli (cəsarətli), cürətsiz, cəsarətsiz, qorxaq. – Gözəlin bəzisi bədniyyət olur; Qədrbilməz olur, bihürmət olur; O
is. Cürət, cəsarət azlığı; cürətsizlik, cəsarətsizlik, qorxaqlıq. Burada kəmcürətliliyimiz aşkara çıxır
is. [fars.] bax malakeş 2-ci mənada
sif. məh. Alt çənəsi gödək. Kəmçənə quzu
1. is. Çatışmayan hissə, parça, şey. 2. sif. Tam olmayan, yarımçıq. Kəmçik ay. Kəmçik parça (ağız-ağıza qatladıqda kənarları bir-birinə düz gəlməyən p
sif. [fars. kəm və ər. etibar] Etibarsız, etibarı az olan, etibarı olmayan, etibar edilə bilməyən. Kəmetibar adam
sif. [fars. kəm və ər. etiqad] klas. Etiqadı olmayan, etiqadı az olan; etiqadsız
is. Etiqadı az olma; etiqadsızlıq
sif. [fars. kəm və ər. etina] Etinasız, diqqətsiz. Həmişə kəmetina Zeynal bu gecə hər şeyə diqqət ilə baxıb, hər bir hənirtiyə məna verməyə başladı
is. Etinasızlıq, diqqətsizlik. Zeynəb də Nadirin kəmetinalığını gördükdə sakit oturub, gözlərini qırpmayaraq otağın bucağında asılmış tüfəngin çaxmağı
sif. [fars. kəm və ər. ədəb] köhn. Ədəbsiz, biədəb. Kəmədəb uşaq
is. Ədəbsizlik, tərbiyəsizlik, biədəblik
is. 1. Qədim müharibələrdə düşməni tutmaq üçün uzaqdan atılan ucuilməkli uzun ip. [Dəmirçioğlu] axırda belindən kəməndini açıb, qayaya atdı
is. Ovda heyvanları (atları) kəməndlə tutan adam
“Kəməndləmək”dən f.is
f. 1. Kəməndə salmaq; kəməndə keçirmək, kəməndlə tutmaq. 2. məc. Özünə ram etmək, əl-qolunu bağlamaq, əsarət altına almaq
“Kəməndlənmək”dən f.is
məch. 1. Kəməndə salınmaq, kəməndə keçirilmək, kəməndlə tutulmaq. 2. məc. Əl-qolu bağlanmaq, əsarət altına alınmaq
is. [fars.] 1. bax qayış 1-ci mənada. Kəməri qırılmaq. Təzə kəmər almaq. Belinə kəmər bağlamaq. // Paltar, palto və s
1. tex. İçərisindən su, neft, qaz və s. axıtmaq üçün metal və ya saxsı boru. Neft kəməri. Su kəməri. Qaz kəməri
arxit. Qapı, pəncərə və s. üstündə yarımdairə (qövs) şəklində tağ. Qədim incəsənətimiz haqqında qiymətli material verən abidələr içərisində tunc kəmər
is. [fars.] Belbağı, kəmər, qurşaq. Oğlan gəlir enişdən; Kəmər-bəndi gümüşdən. (Bayatı)
sif. və zərf [fars.] köhn. Əmrə müntəzir, xidmətə hazır; amadə. [Əzim bəy:] Olar həmin xidmət üçün kəmərbəstədirlər
is. [fars.] Beli çinli (belinə rezin və ya bağ keçirilib çinlənmiş) qadın tumanı. Kəmərçin geymək. Kəmərçin tikmək
“Kəmərləmək”dən f.is
f. 1. Kəmərindən yapışmaq, belindən yapışmaq, yerə yıxmaq, kəmərindən (belindən) yapışıb yerə yıxmaq (vurmaq)
“Kəmərlənmək”dən f.is
məch. 1. Belindən tutulmaq, tutulub yerə vurulmaq. 2. Dövrəyə alınmaq, əhatə olunmaq; dövrələnmək. Kənd yarğanla kəmərlənmişdir
sif. Üzərində kəmər kimi çıxıntısı olan; tağlı. Kəmərli pəncərə
sif. zool. Kəməri olan (bax kəmər2 2-ci mənada). Soxulcanların arasında qırmızımtıl kəmərli olanlarını tapıb, kəmərin 32-ci halqa ilə 37-ci halqa aras
sif. 1. Belinə kəmər, qayış, belbağı və s. bağlamış; qurşaqlı. Ağ çuxalı və ağ arxalıqlı, ikiüzlü Buxara dərisindən papaqlı, şişman göbəyi üzərində gü
sif. [fars. kəm və ər. fürsət] Tündxasiyyət, tündməcaz, tez özündən çıxan, kəmhövsələ. Kəmfürsət adam
is. Tündxasiyyətlik, tündməcazlıq, tez özündən çıxma; hövsələsizlik. Həbibə xala dilləndi: – Almaq istəyir, çox kəmfürsətlik eləyir, ay oğul
sif. [fars. kəm və ər. hövsələ] Hövsələsi olmayan, hövsələsiz, səbirsiz, tez əsəbiləşən. [Məşədi İbad:] O cürə evdə böyüyən qız bir az kəmhövsələ olar
is. Hövsələsizlik, səbirsizlik. □ Kəmhövsələlik etmək – bax kəmhövsələ olmaq (“kəmhövsələ”də). [Səkinə xanım:] Niyə belə kəmhövsələlik edirsən? M
sif. [fars.] köhn. Az yeyən, azca yeməklə doyan. Kəmxörək adam. – Hüseyn Kürd on beş yaşına təzəcə çatmışdı
is. Az yeyən adamın hal və keyfiyyəti
[fars. kəm və ər. iltifat] bax iltifatsız. Kəmiltifat olmaq
bax iltifatsızlıq