is. Üst-baş, paltar. // Geyinmək tərzi. Geyim-keciminə fikir vermək. – Aran yerindən gəlmiş adamlar öz səliqəsahmanı, geyim-kecimi ilə dərhal fərqləni
bax geyimli-kecimli
sif. 1. Əynində geyimi, paltarı olan, paltarlı. [Zeynalın] qarşısına on biron iki yaşlı, sadə və təmiz geyimli, qara bir qız çıxdı
sif. Yaxşı, gözəl, səliqəli geyinmiş. Geyinib-kecinmiş; geyimlikecimli qız. – Salonun ortasında geniş açılmış yemək masasının ətrafında oturmuş geyiml
“Geyindiribkecindirmək” dən. is
f. Birini yaxşı-yaxşı geyindirmək, bəzəndirmək. Gəlini geyindirib-kecindirdilər. Uşağı geyindirib-kecindirmək
“Geyindirmək”dən f.is
f. 1. Birinin əyninə paltar geydirmək yaxud paltarı geyməyə kömək etmək. Pişxidmətlər … şüru etdilər… Yusif Sərracın köhnə paltarını soyundurmağa və x
is. dan. Paltar, geyim
“Geyinib-kecinmək” dən f.is
f. Yaxşı-yaxşı geyinmək, bəzək şeyləri taxmaq, bəzənmək. Qız geyinib-kecinib Məlik Düçara dedi… (Nağıl)
f.sif. Yaxşı-yaxşı, səliqə ilə geyinmiş, geyinib-bəzənmiş
“Geyinmək”dən f.is. Səhnədəkilər geyinmələrini tamam edirlər. Ü.Hacıbəyov
qayıd. 1. Öz-özünü geyindirmək, əyninə, yaxud ayağına bir şey geymək. Mirzə durub libasını geyinib getdi usta Zeynalın dükanına
f.sif. Paltar geymiş; paltarlı. Geyinmiş uşaq. Geyinmiş halda
is. köhn. Geymə işi, geymə (geyinmə) tərzi. Əynində var sincab donun; Geyişin yarıma bənzər. Aşıq Əmir
“Geyişdirmək”dən
bax gicişdirmək
bax gicişmə
“Geyişmək”dən f.is
1. bax gicişmək. 2. dan. Bir-birinə keçmək, sarmaşmaq. Saçları bir-birinə geyişib
1. “Geymək”dən f.is. 2. Üst paltarın altından geyilən qısa arxalıq. Usta Zeynal yarımmahuddan tikilmiş köhnə geyməsini çıxarıb bükdü və qoydu bir səmt
is. Geyim, paltar. Yemək və geymək sarıdan uşaqlar korluq çəkmirdilər. Ə.Əbülhəsən
f. 1. Əyninə paltar, ayağa ayaqqabı və başa papaq keçirmək. Çəkmələrini geymək. Pencəyini geymək. İsti paltar geymək
sif. Geyməyə yararlı, geyməyə yarayan. Geyməli paltar
is. [fars.] klas. Saç, hörük. Göz doymaz vəsməli kaman əbrudan: Can üzülməz səmən iyli geysudan. M.P
is. Böyük xalça, xalı. Otağa gəbə döşəmək. – Biz oturduq yerə təzə döşənmiş təzə gəbələrin üstündə. C
is. köhn. Gəbə, xalı toxuyan və ya gəbə alveri edən adam
is. Gəbəçinin işi, peşəsi
“Gəbərdilmək”dən f.is
məch. Öldürülmək
“Gəbərmək”dən f.is
f. Ölmək (adətən heyvanlar haqqında). Nədənsə bir neçə ay bundan əvvəl at qançır olub gəbərmiş. C.Cabbarlı
“Gəbərtmək”dən f.is
f. Öldürmək. Yüzbaşını, oğlunu gəbərdib qaçdım dağa; Süründüm dağda-daşda, ələ vermədim yaxa. S.Rüstəm
is. [fars.] Gillə gipsin qarışığından hazırlanan al-sarımtıl rəngli maddə (suvaq işlərində istifadə olunur)
is. [fars.] köhn. Gəc hazırlanan yer. // Gəc satılan dükan
is. [fars.] 1. köhn. Keçmişdə yoxsul, aşağı təbəqədən olan adamlara verilən ad. Kükrər dağlar, bir-birinən deyini; Seçmək olmaz gədasını, bəyini… Aşıq
is. 1. Əsil-nəsəbi olmama, aşağı təbəqədən olma. Əl versə gədayə padişahlıq; Sanman ki, qılır dəxi gədalıq
is. dan. 1. Nökər. [Asya:] Gülçöhrə bir gədəyə aşiq olubdur. Ü.Hacıbəyov. [Əbdürrəhim:] Xanım, doğrudur, mən özüm İskəndər bəyin gədəsini gördüm
top. nifr. Keçmişdə aşağı təbəqələrə mənsub adamlara verilən təhqirli ad. [Xırdaxanım:] …Başın qarışıb gədə-güdəyə, uşaq-muşağa, gecələr qumar, gündüz
is. köhn. Keçmişdə xan, bəy, dövlətli evinin nökərlərinə başçılıq edən adam; baş nökər
“Gədə”dən (2-ci mənada) oxş. Oğlancığaz, uşaqcığaz. [Gülpəri:] Mənim gədəciyəzim evdə bekar oturub. Ə
məh. bax balağ2
is. 1. Nökərçilik, nökərlik. Sən bu qədər də kövrəkləşmə, Ələmdar, – deyə Müqim bəy dəsmalını çıxarıb gədəliyə götürdüyü Leyləyin gözlərini sildi
is. Dağın beli; aşırım. Dəlilər ancaq Çənlibelin gədiyində onun tozunu gördülər. “Koroğlu”. [Toğrul:] Savalan dağlarının gədiklərində Ərtoğrul basılmı
klas. bax gah. Gəh zülfün öpər, gəh düşər ayağına; Sənsən mənə həm qibləvü, həm Məkkə, Mədinə. M.P.Vaqif
klas. bax gah-gah. Gəh-gəh içib sərxoş olaq şərabı; Gündə sürək vəhdət ikimiz belə. M.P.Vaqif. Qaldı, mən getdimsə, ey namehriban, kuyində dil; Bari g
sif. Tərs, inadkar, inadcıl
klas. bax gahı. Gəhi babi, gəhi mürtəd, gəhi kafir adlandım; Döyüldüm, şaşqalandım, güllələndim, bəlkə odlandım