sif. 1. Açıq gül rəngli, çəhrayı. 2. Gül şəklində naxışları olan. Gülü parça
“Gülümsəmək”dən f.is
f. 1. Gülər kimi olmaq, təbəssüm etmək, qımışmaq, dodaqaltı gülmək, öz məmnunluğunu, ya istehzasını təbəssümlə ifadə etmək
sif. Gülümsəyən, gülən, təbəssümlü. Gülümsər göz. – Bir gün acı bir səs o gülümsər üzü sardı. H.Cavid
zərf Gülümsəyərək, təbəssümlə. Gülümsərcəsinə cavab vermək. – Qız qara gözləri, uzun kirpikləri arasından gülümsərcəsinə [dedi]… T
“Gülümsünmək”dən f.is
bax gülümsəmək. [Buğac] ananın munis çöhrəsini görəndə gülümsündü. M.Rzaquluzadə
sif. və zərf 1. Gülməyə səbəb olan, gülməli, gülüş doğuran. // məc. Mənasız, qeyri-ciddi. Ceyrana malik olmaq fikri və hissi mənə çox qəribə, bəlkə gü
is. Gülünc olan adam və ya şeyin halı; gülüş doğurma, gülünc olma. Dəlillərin gülünclüyü. Təklifin gülünclüyü
is. [fars.] Güllük, çiçəklik, gülzar; qızıl güllük. Ol güli-xəndanı görmək mümkün olsaydı mənə; Səntək, ey bülbül, gülüstanə güzar etməzmidim? Füzuli
is. 1. Şadlıq, sevinc, məmnunluq və s. xarakter hisslərin ifadəsi olaraq ağızdan çıxan qırıq-qırıq səslər
“Gülüşmək”dən f.is. Məclisdə bir gülüşmə başladı. S.Hüseyn. Camaat arasına gülüşmə və qarışma düşdü. Qantəmir
f. Qarşılıqlı və ya birlikdə gülmək (çoxları haqqında). Adamlar gülüşdülər. – Uşaqlar içinə düşər gülüşmək; Sənin də acığın tutar, ağlarsan
[fars. gül və ər. üzar] klas. bax gülüzlü. Seyri-gülşən et sən, ey gülüzarım. M.V.Vidadi. Gər sənin mətləbin gülüzardısa; Artıq sevin gülüzarı görəndə
sif. Gözəlin epitetlərindən (sifətlərindən) biri. Göy üzünü bəzər parlaq ulduzlar; Yer üzünü bəzər gülüzlü qızlar
is. və sif. şair. Gözəlin epitetlərindən (sifətlərindən) biri. Gülyanaq qız. – Hər aşiqin ki, sən kimi bir gülyanağı var; Lalə kimi əyandı ki, köksünd
is. [fars.] şair. Çoxlu gül olan yer; gülüstan, çiçəklik, güllük. Bülbül səbəbsiz olmadı gülzarə aşina
bax gülzar. Gülzarlıqla alov arasında uca sədd çəkilmişdi, onu keçmək qabil deyildi. Çəmənzəminli
is. [fars.] 1. Lazımınca əsaslanmamış fikir, zənn, ehtimal. O, gümanının düz çıxmadığını görüb iri, qonur gözlərini geniş açaraq Tərlana baxdı
sif. [fars.] köhn. Yolunu azmış, doğru yoldan sapmış. [Əjdər:] Düşərək çöllərə, Allaha pənah; Biz də qaçaqlartək olarıq gümrah! H
sif. Qıvraq, möhkəm, sağlam, qüvvətli. Yaşına baxmayaraq, çox gümrahdır. – Odun götür, yaxşı yar; Yaxşı doğra, yaxşı yar; İyidi gümrah eylər; Qədirbil
“Gümrahlanmaq”dan f.is
qayıd. Sağlamlaşmaq, qüvvətlənmək, sağlam olmaq, qüvvətə gəlmək. Xəstə getdikcə gümrahlanır. Dincəldikdən sonra gümrahlanmaq
“Gümrahlaşmaq”dan f.is
bax gümrahlanmaq. Budaq indi-indi gümrahlaşırdı ki, birdən yenə də onunku gətirmədi. Ə.Vəliyev
is. Gümrah adamın halı; cismən və ruhən sağlamlıq; qıvraqlıq. Elə adamlar var ki, ruhən ən yorğun dəqiqələrində belə onlarla danışdıqda özündə bir yün
is. 1. Parlaq bozumtul-ağ rəngli, kimyəvi element – nəcib metal (zərgərlik və bəzək şeyləri qayırmaq, pul kəsmək və s
is. zool. Çaylarda yaşayan xırda balıq növü. Bizim çaylarda gümüşcə adlanan xırda balıqlar da yaşayır
sif. Dəstəsi gümüşdən olan, qəbzəsi gümüşdən qayrılmış. Cəmil dayısının gümüşdəstə xəncərini belinə bağlayıb, yüyürə-yüyürə atlılara qoşuldu
“Gümüşləmək”dən f.is
f. 1. Üzərinə nazik gümüş məhlulu çəkmək. Qaşıqları gümüşləmək. 2. Gümüşlə bəzəmək, gümüşlə işləmək. Xəncəli işlə, yolla; Üstün gümüşlə, yolla
“Gümüşlənmək”dən f.is
məch. Gümüş suyu çəkilmək və ya gümüşlə bəzədilmək. Bu çəngəllər gümüşlənib
“Gümüşlətmək”dən f.is
f. Gümüş suyu çəkdirmək və ya gümüşlə bəzədilmək. Papirosqabını gümüşlətmək
sif. 1. Gümüşlə bəzədilmiş, gümüşlə işlənmiş. Əllərində sur təsbeh; Gümüşlü buxurdanlar. Ə.Cavad. 2. Tərkibində gümüş olan
sif. Ağ-bozaçalar parlaq rəngdə olan, rəngi gümüş rəngində olan, gümüş kimi parıldayan. [Nuriyyə:] …Gümüşü toran içindən bir motosiklin çıxdığını görd
is. Gümüşü rəngdə olan şeyin xüsusiyyəti, gümüş rəngində olma
is. bax günəş 1 və 2-ci mənalarda. Gün işığı. Gün çıxar, aləm görər. (Ata. sözü). Gəldi günortaçağı, gün qızarıb yanırdı
is. 1. Gecə-gündüzün səhərdən axşama qədərki işıqlı müddəti, günçıxandan günbatana qədərki dövr. Gün doğuşundan bəllidir
is. Günorta, günəşin günortaya yaxınlaşdığı vaxt (vaxtın, günün keçmək üzrə olduğunu bildirir). Dağın zirvəsində gün-günortadır; Dərənin dibini haqlay
is. Güzəran, dolanacaq, yaşayış
is. [fars.] 1. Dini-əxlaqi normaların pozulması, dincə qəbahət sayılan iş (savab əksi). Səni mələk görəli yazmaz oldu eşqi günah; Vəli yazıldı, bu üzd
is. və sif. [fars.] 1. Müqəssir, təqsirkar. Günahkarı cəzalandırmaq. – Yar yanında günahkaram; Doğru sözüm yalan oldu
zərf Günahı, təqsiri olan kimi; təqsirkarcasına. Günahkarcasına baxmaq
is. Müqəssirlik, təqsirkarlıq. Günahkarlığını boynuna almaq
“Günahlandırılmaq” dan f.is
məc. Müqəssir tutulmaq, təqsirləndirilmək
“Günahlandırmaq”dan f.is