sif. Qanacağı olmayan, düşüncəsiz, mərifətsiz, anlamaz, ədəbsiz. Qanacaqsız adam. Qanacaqsız hərəkət
is. Düşüncəsizlik, mərifətsizlik, anlamazlıq, ədəbsizlik, nəzakətsizlik; düşüncəsiz hərəkət
is. 1. Quşlarda və cücülərdə uçmaq orqanı. Quş qanadı. Qanad açıb uçmaq. Göyərçinin qanadı. Milçəklər qanadlarında, xortumlarında və ayaqlarında külli
“Qanadlandırmaq”dan f.is
f. Ürəkləndirmək, ruhlandırmaq, cürətləndirmək, ruh vermək
“Qanadlanmaq”dan f.is
f. 1. Qanad çıxarmaq, qanadı çıxmaq, pərvazlanmaq. Çəyirtkə qanadlanınca qabağını almaq çətin olur. 2
f.sif. Qanad çıxarmış, uçacaq hala gəlmiş, pərvazlanmış; pərvaz. Qanadlanmış quş. // Obrazlı təşbehlərdə
sif. 1. Qanadı olan, qanad çıxarmış. Qanadlı qarışqa. – Bir az keçmədən qırmızı qanadlı arılar qocanın başı üstünə qalxdı
is. məh. bot. Müxtəlif növləri olan ot-bitki
sif. 1. Qanadı olmayan, qanad çıxarmamış, yaxud qanadı qırılmış. Qanadsız arı. – Qanadsız bir quşa bənzər; Gənclik, yoxsa şux xəyalı
is. Qan damarlarından qanın dışarıya çıxıb axması. Yaralı qanaxmadan tələf oldu
is. tib. Müalicə məqsədi ilə bədəndən qan axıtma
“Qanamaq”dan f.is
f. Dərinin yaralanması, zədələnməsi və s. nəticəsində damardan qan çıxmaq, qan axmaq, qan sızmaq. Əli qanamaq
f. Qanamasına səbəb olmaq
“Qanatmaq”dan f.is
f. Qan axacaq surətdə yaralamaq, yaxud yaranı qurdalayaraq, bir şey toxunduraraq qanamasına səbəb olmaq, qan axdırmaq
is. Qalın, miləmil ipək parça. // Bu parçadan tikilmiş. Qanavat yorğan. – Xozeyinlər hamama gələndə özləri üçün qanavat boğçanın içində fitə, qətfə gə
is. tib. Qanda qırmızı qan kürəciklərinin (hemoqlobin) azlığı nəticəsində əmələ gələn xəstəlik
sif. Bir qandan, bir nəsildən, bir soydan olan. Kassir ilə dədə-babadan qanbir qohum çıxanlar bir-birinə yapışmışdılar
bax qozbel
“Qanburlaşmaq”dan f.is
f. Qanbur olmaq, donqarlaşmaq, qozbel olmaq
is. Qozbellik, donqarlıq
is. Yəhərin dal və bəzən qabaq tərəfində ip, qayış keçirmək üçün deşik, ya halqa. □ Qancığa bağı – heybə və s
sif. və is. dan. Eşşəyin, qatırın, itin, canavarın dişisi
is. vulq. Xəyanət, alçaqlıq, rəzillik, dönüklük
is. 1. Bərk vurulmaq, toxunmaq və ya sıxılmaq nəticəsində bədənin bir yerində dəri ilə ət arasında bərkiyib laxtalaşan qan
“Qançırlamaq”dan f.is
f. Qançır olmaq
bax qançırlamaq. Bütün vücudunda göyərib qaralmayan, qançırlanmayan bir nöqtə olmadığı görülərdi. Ə.Əbülhəsən
“Harada” sözünün qədimi forması. Hər qanda məskən eyləsə aşiq, əsirdir. Nəsimi. Qanmayır heç kəs ki, kəşti qanda, dərya qandadır
is. [əsli ər.] 1. Keçmişdə ağır cinayət işləmiş məhbusların əl və ayaqlarına keçirilən dəmir halqalı zəncir
bax qandal. Qandalaq qoymayır gecələr yatam; Ümid etməyirəm mətləbə çatam. “Qaçaq Nəbi”. Məşədi isə hər zaman atasını, onun qollarındakı zənciri, ayaq
“Qandallamaq”dan f.is
f. Əl və ayaqlara qandal vurmaq, buxovlamaq, zəncirləmək
“Qandallanmaq”dan f.is
məch. Əl və ayaqlarına qandal vurulmaq; buxovlanmaq, zəncirlənmək
sif. Əl və ayaqlarına qandal vurulmuş; buxovlu, zəncirli. Araz dəhlizdəki ayağı qandallı dustaqlara baxırdı
bax qankəsici
məch. Anladılmaq, başa salınmaq, bildirilmək, öyrədilmək
“Qandırmaq”dan f.is
f. Anlatmaq, başa salmaq. Nə qədər çalışdımsa, məsələni ona qandıra bilmədim. – Sən öz borcunu əmələ gətir, … vəssəlam, budur bax, qlasnı seçmə barəsi
[ər.] Qane olan, əldə etdiyi, yaxud əlində olan şeylə kifayətlənən, tamah etməyən. Nə versələr, ona qaneyəm
sif. Qane edən, kifayətləndirən, razı edən, təmin edən, inandırıcı. Qaneedici cavab
sif. dan. Ətiacı, zəhəndə, hər şeyin ziddinə gedən, acı danışan. Qanıacı adam
is. dan. Qanıacı adamın xasiyyəti; ətiacılıq, zəhəndəlik
sif. Solğun, bənizi qaçmış. Kukla kök-qırmızı, Roza qanıaçıq və arıq idi. S.Rəhimov
bax qanıqdırmaq