is. Qaz və qağayı kimi quşların bağırtısı
is. məh. Müxtəlif həcmdə olan şəkilcə küpəoxşar saxsı qab
zərf Qəhqəhə ilə, bərkdən. Əl-ələ çalanda, qah-qah güləndə; Əyləşib qalanda, pünhan olanda; Deyib danışdığı yadıma düşdü
is. məh. Mal-qaranın saxlandığı, ətrafı çəpərli və ya hasarlı üstüaçıq yer; ağıl. Bu gün Bəxti də evdə yatmayıb, özünü malqaranın qahalına verdi
is. məh. Tərəfdar, arxa, kömək, havadar. Qahmarımız olmadı nə arxada, nə öndə… B.Vahabzadə. □ Qahmar çıxmaq – kömək çıxmaq, tərəfini saxlamaq, havadar
is. məh. Tərəfdar, havadar, tərəf saxlayan
is. məh. Tərəfgirlik, havadarlıq, tərəf saxlama
is. Qurudulmuş meyvə. Alma qaxı. Armud qaxı. Ərik qaxı. – Pul yoxdur, toyuq, ördək, qax, qoz ki vardır, bunları gətirin borclarınıza hesab edək
is. 1. Günəşdə və ya başqa üsul ilə qurudulmuş ət. □ Qaxac etmək – günəşdə və ya başqa üsul ilə qurutmaq (əti)
is. Qaxac hazırlayan adam
“Qaxacımaq”dan f.is
f. 1. Qaxaca dönmək, çox qurumaq. 2. məc. Arıqlamaq, zəifləmək, qurumaq
“Qaxacıtmaq”dan f.is
f. 1. Əti günəşdə və ya başqa bir üsul ilə qurutmaq, qaxac eləmək. Əti günəş qabağında qaxacıdırlar. 2
f. Günəşdə və ya başqa bir üsul ilə qurutmaq, qaxac etmək
bax qaxınc
“Qaxmaq”dan icb
“Qaxılmaq”dan f.is
f. 1. məch. Vurulmaq, çırpılmaq, yerə çaxılmaq. 2. Çalınmaq, vurulmaq, sancılmaq, girdirilmək. Yerə on paya qaxılmışdır
is. Edilən yaxşılığı adamın üzünə vurma, minnət qoyma, tənə etmə. □ (Başına) qaxınc etmək – etdiyi yaxşılığı başa vurmaq
is. Qaxma; qaxmaq işi və tərzi
is. 1. “Qaxmaq”dan f.is. 2. Yerə qaxılan ucu yonulmuş ağac parçası. Atı hörükləyib qaxmaya bağla. 3. Metal lövhələr üzərinə qəlib ilə vurulub açılan n
f. 1. Var gücü ilə bir şeyi bir yerə vurmaq, çırpmaq. Boşqabı yerə qaxıb sındırdı. 2. Çalmaq, vurmaq, sancmaq, girdirmək
“Qaxsımaq”dan f.is
f. Köhnəlib qoxumaq; acı tam vermək. Pendir açıq qalıb qaxsımışdır. Bu yağ, deyəsən, qaxsımışdır
f.sif. Köhnəlib qoxumuş və tamı acılaşmış. Hopduqca səhranın gövdəsinə su; Tərlədi qaxsımış bir bədən kimi
“Qaxsıtmaq”dan f.is
f. Çox saxlayaraq iyləndirmək, acılaşdırmaq; qaxsımasına bais olmaq. Yağı ağzı açıq qoyub qaxsıtmaq
[ər.] 1. Olmayan, hazır olmayan, gəlməmiş, gözdən uzaqda olan (hazır müqabili). Bu gün məktəbdə bir nəfər də olsun, qaib yoxdur
zərf [ər. qaib və fars. …anə] Görməyərək və görünməyərək, görmədən, gizlidən, arxadan, qiyabi surətdə, şəxsən görmədiyi və tanımadığı halda
is. [ər.] 1. köhn. Bir şeyin altlığı, ayaqlığı, oturacağı. Sütunun qaidəsi. Güldanın qaidəsi. 2. bax qayda
[ər.] köhn. İnanan, razı olan. Pərvanə də sən tək şəmə maildir; Nə qədər ki, cövr eyləsə, qaildir. Q
is. İnam, inanma, etiqad etmə. Əzizim, əgər mənim sözümə qailliyin olacaqsa, deyim. C.Məmmədquluzadə
sif. [ər.] klas. Sabit, davamlı, möhkəm. Min şükr ki, möhkəməm vəfadə; Hicranına qaiməm cəfadə. Məsihi
is. [ər.] 1. Alıcıya göndərilən və ya buraxılan malların adı, növü, miqdarı, qiyməti yazılmış siyahını göstərən sənəd
is. [ər.] Türkiyədə: 1) qəza rəisi; 2) köhn. mayor rütbəsi ilə polkovnik rütbəsi arasında hərbi rütbə; podpolkovnik
is. Türkiyədə: 1) bir qaimməqamın idarəsi altında olan əyalət, qəza; 2) qaimməqam vəzifəsi; 3) köhn. podpolkovnik rütbəsi
is. Moldova və Ukraynada, həmçinin Rumıniya və Bolqarıstanda yaşayan türkdilli xalq və bu xalqa mənsub adam
sif. və zərf Qaqauz dilində
bax qağa. 1. Nazlı bala, göyçək uşaq, gəl mənə; Yaxşı-yaxşı qaqqa verim mən sənə. A.Səhhət
is. Qaqqıltı. Pilləkəni titrətdi muştuluqçu qonşu qızın qaqqanası. R.Rza. □ Qaqqanaq çalmaq – 1) qaqqıldamaq
“Qaqqıldamaq”dan f.is
f. 1. Çığırma, qaqqıltı salmaq (toyuq və quşlar haqqında). 2. Bərkdən gülmək, qəhqəhə ilə gülmək. Övci-fəzadə görərək boynunu; Səhnədə qaqqıldayıram i
“Qaqqıldaşmaq”dan f.is
qarş. 1. Hamı birdən qaqqıldamaq. Qatarlaşıb nə diyardan gəlirsiz; Qaqqıldaşa-qaqqıldaşa (z.) durnalar? Q
icb. Qaqqıldamağa məcbur etmək
is. 1. Toyuq, kəklik, durna çığırtısı. Qırqovulu nişana aldıqda qaqqıltı ilə uçub uzaqlaşır. S.S.Axundov
is. [ər.] Pişik cinsindən olan bozqara quyruqlu xəzlik heyvan
is. [ər.] köhn. Qarışıqlıq, hay-küy, çığır-bağır, mübahisə, qovğa. İgidin başı qalda gərək. (Ata. sözü)