Толковый словарь азербайджанского языка

  • İBLİS

    is. [ər.] 1. Şeytan. [Odabaşı:] Cəhənnəm əhli iblisi arakəsməyə salıblar. Ə.Haqverdiyev. [Mələk:] Yox kimsədə insafü mürüvvət; İblisəmi uymuş bəşəriyy

    Полностью »
  • İBLİSANƏ

    sif. və zərf [ər. iblis və fars. …anə] bax iblisvari

    Полностью »
  • İBLİSCƏSİNƏ

    bax iblisanə

    Полностью »
  • İBLİSLƏŞMƏ

    “İblisləşmək”dən f.is

    Полностью »
  • İBLİSLƏŞMƏK

    f. Fəsadlaşmaq, hiyləgər, fitnəkar olmaq. Nə iblisləşmisən?

    Полностью »
  • İBLİSLİK

    is. Ara qarışdırma, araya fitnə salma, fəsadçılıq, fitnəkarlıq, hiyləgərlik

    Полностью »
  • İBLİSVARİ

    zərf İblis kimi, şeytan kimi, şeytancasına. Qəşəm şaqqa çəkib iblisvari güldü. S.Rəhimov

    Полностью »
  • İBN

    [ər.] Oğul (yalnız izafətlərdə işlənir). Əbubəkr ibni-Məhəmmədin göndərdiyi məktubu sizə oxumaq istəyirəm

    Полностью »
  • İBRANİ

    is. [ər.] 1. Qədim yəhudilərin adlarından biri. 2. Qədim yəhudi dili

    Полностью »
  • İBRAZ

    [ər.] : ibraz etmək (eləmək) köhn. – büruzə vermək, aşkar etmək, üzə çıxarmaq, meydana çıxarmaq, göstərmək

    Полностью »
  • İBRƏ₂

    is. köhn. Əldətoxunma şal, yun parça. [Xırdaxanım:] Mən də sənə borclu oluram bir dəst şaldan libas ibrə işləməli

    Полностью »
  • İBRƏ₁

    is. [ər.] İynə, mil, əqrəb. Saat ibrəsi. Kompas ibrəsi

    Полностью »
  • İBRƏT

    [ər.] Ağır, pis bir hadisədən, işdən alınan dərs. Olmuş bizə qismət bu yəqin, ruzi-əzəldən; İbrət bizə yox, halətidünyanı görəndə

    Полностью »
  • İBRƏTAMİZ

    sif. [ər. ibrət və fars. …amiz] İbrət verən, ibrətverici, ibrətli. İbrətamiz hekayə. İbrətamiz nağıllar

    Полностью »
  • İBRƏTXANA

    is. [ər. ibrət və fars. …xanə] İbrət götürülən yer, tərbiyə evi. [Məmməd:] Xeyr, [teatr] ibrətxanadır

    Полностью »
  • İBRƏTLƏNDİRİCİ

    bax ibrətli

    Полностью »
  • İBRƏTLƏNDİRMƏ

    “İbrətləndirmək”dən f.is

    Полностью »
  • İBRƏTLƏNDİRMƏK

    f. İbrət vermək, ibrət dərsi vermək, pis işdən çəkindirmək

    Полностью »
  • İBRƏTLƏNMƏ

    “İbrətlənmək”dən f.is

    Полностью »
  • İBRƏTLƏNMƏK

    f. Bir işdən, hadisədən və s.-dən dərs almaq, özünə nümunə götürmək, özü üçün nəticə çıxarmaq

    Полностью »
  • İBRƏTLİ

    sif. İbrət ola bilən, ibrət verən, ibrət alınmalı, nümunə götürülə bilən, ibrətverici, özü üçün dərs ala bilən

    Полностью »
  • İBRƏTVERİCİ

    bax ibrətamiz. Şəkillərin arasında ibrətverici və hikmətli şeirlər yazılmışdı. M.S.Ordubadi

    Полностью »
  • İBRİQ

    is. [ər.] Su və b. mayelər üçün qulplu və əmzikli qab. [Xəyyam:] Badə ibriqimi qırdın, ya rəb! Dərdimi başdan aşırdın, ya rəb! H

    Полностью »
  • İBRİŞİM

    is. [fars.] İpək iplik

    Полностью »
  • İBTİDA

    is. [ər.] Başlanğıc, ilk, əvvəl (intiha ziddi.) Ayın ibtidası. – İnsan, ömrünün ibtidasından intihasına qədər möhtacdır təhsili-ülumə

    Полностью »
  • İBTİDADA

    zərf İlk dəfədə, başlanğıcda, əvvəldə. Ki cahan içrə var eylə işlər; Nəzərə ibtidada xoş görünər. S.Ə

    Полностью »
  • İBTİDADAN

    zərf Başlanğıcdan, əvvəlindən, başdan. [Xacə] qəziyyəni ibtidadan intihayədək Yusif şaha nəql etdi. M

    Полностью »
  • İBTİDAİ

    sif. 1. Başlanğıca aid, ən əvvəl olan; ilk. Küçələrdə və meydançalarda gördüyünüz yaralılara ibtidai yardım [ediniz]

    Полностью »
  • İBTİDAİLƏR

    is. zool. Birhüceyrəli heyvanlar qrupu

    Полностью »
  • İBTİDAİLİK

    is. İbtidai halda olma, ilk mərhələdə olma. // İlkinlik

    Полностью »
  • İBTİDASIZ

    sif. İbtidası, başlanğıcı olmayan

    Полностью »
  • İBTİLA

    is. [ər.] Bir şeyə xəstəlik dərəcəsində mübtəla olma; mübtəlalıq, düşkünlük. Demək, Ələkbər yoldaş yenə də Hacı xanla qumar oynamış imiş

    Полностью »
  • İCAB

    [ər.] : icab etmək kit. – lazım olmaq, lazım gəlmək: vacib, labüd, zəruri olmaq. Həqiqi inqilab nə qədər ki, dedikcə, böyük bir əmrdir, bu böyük əmri

    Полностью »
  • İCAD

    is. [ər.] Vücuda gətirmə (gətirilmə), yoxdan var etmə (edilmə), yaratma (yaradılma), düzəltmə (düzəldilmə); ixtira (etmə), kəşf (etmə)

    Полностью »
  • İCARƏ

    is. [ər.] Müəyyən şərtlər əsasında daşınmaz əmlakın müvəqqəti istifadəyə verilməsi, ya alınması; kirə

    Полностью »
  • İCARƏÇİ

    bax icarədar

    Полностью »
  • İCARƏDAR

    is. [ər. icarə və fars. …dar] Birinin mülkünü və s.-ni icarəyə götürən adam. Kişi də hacının yuxarı baş karvansarasının icarədarıdır

    Полностью »
  • İCARƏDARLIQ

    is. İcarəyə götürmə, kirə etmə

    Полностью »
  • İCARƏLƏMƏ

    “İcarələmək”dən f.is

    Полностью »
  • İCARƏLƏMƏK

    f. İcarəyə götürmək, kirələmək. Torpaq icarələmək

    Полностью »
  • İCARƏLƏNMƏ

    “İcarələnmək”dən f.is

    Полностью »
  • İCARƏLƏNMƏK

    məch. İcarəyə (kirəyə) götürülmək; kirələnmək. Torpaq icarələnib

    Полностью »
  • İCARƏNAMƏ

    is. [ər. icarə və fars. …namə] İcarəyə almaq və ya vermək haqqında yazılı sənəd; icarə kağızı

    Полностью »
  • İCAZƏ

    is. [ər.] 1. İzin, rüsxət, ixtiyar. İcazə almaq. İcazə istəmək. İcazə vermək. – Kargüzar qardaşına toy eləmək üçün icazə alıb, kəndə getmişdi

    Полностью »
  • İCAZƏLİ

    sif. İcazə verilmiş, rüsxət verilmiş, icazə almış, bir şeyi etməyə icazəsi olan

    Полностью »
  • İCAZƏNAMƏ

    is. [ər. icazə və fars. …namə] Bir yerə daxil olmaq və ya bir iş üçün verilən icazə vərəqəsi; rüsxətnamə

    Полностью »
  • İCAZƏSİZ

    zərf İzinsiz, rüsxətsiz, icazə olmadan, icazə almadan. İcazəsiz danışmaq. İcazəsiz getmək. İcazəsiz götürmək

    Полностью »
  • İCAZƏT

    klas. bax icazə 1-ci mənada. □ İcazət olunmaq – icazə verilmək, izin verilmək. Şah buyurdu ki, … bu məclisi-xasdır, ona binaən mənim tərəfimdən icazət

    Полностью »
  • İCBAR

    is. [ər.] Cəbr etmə, məcbur etmə; öz razılığı, arzusu olmadan bir işə sövq etmə. □ İcbar etmək – məcbur etmək

    Полностью »
  • İCBARİ

    sif. Məcburi. Ümumi icbari təhsil. // İstəməyərək, güclə

    Полностью »