sif. Sevinc, sevincli, şad, məmnun. [Sevda:] Güldükcə günəş mən də gülərdim; Şən könlümü azadə dilərdim
sif. və zərf Sevinə-sevinə, fərəhlə, şən halda, sevinclə. Bu gördüyün şənşən ellər bizimdir; Qarlı dağlar, coşqun sellər bizimdir
is. Hörmət, etibar, sayğı, şərəf, heysiyyət. Şən-şərafətlə gün keçirmək. – Ağcanın uşaqlıq günləri beləcə şənşərafətlə, əzizlik, bəxtiyarlıqla keçdi
klas. bax şan-şövkət. Deyildir bərabər heç kimsənəyə; Xubların şahıdır şənü şövkətdə. M.P.Vaqif. Şənü şövkət, ey əmir, səndən artıq kimdə yox; Həm əda
is. [fars.] Həftənin cümədən sonra gələn günü. Şənbə günü. – [Yusif:] Uşaqlar, bilirsiniz, şənbə, nə təhər olsa, gedirəm
sif. dan. Yavan, yağsız (çox zaman “şəndir-şündür” şəklində işlənir). Şəndir ət. – Fəqir-füqəra, əlsiz-ayaqsızlar, yoxsullar, dilənçilər gəlib, sədəqə
“Şənləndirilmək”dən f.is
məch. Şən edilmək, şadlandırılmaq, fərəhləndirilmək
“Şənləndirmək”dən f.is
f. Şən etmək, fərəhləndirmək, könlünü açmaq, canlandırmaq, ruhlandırmaq. Şənləndirir hər kəsi; Bir musiqi məclisi
“Şənlənmək”dən f.is
f. 1. Sevinmək, fərəhlənmək, şadlanmaq, açılmaq; üzü gülmək. [Gəray:] Söyləmiş, biz onunla əyləndik; O da şənləndi, biz da şənləndik
“Şənləşmək”dən f.is
bax şənlənmək
“Şənlətmək”dən f.is
bax şənləndirmək. // məc. Canlandırmaq, can vermək. [Bəypolad Cəmil bəyə:] Turxan bəydən ayrıldığımız gecə gözlərim bağçanı şənlədən çiçəklərə ilişdi
is. 1. Şadlıq, sevinc, fərəh. O hara gəlsə şənlik gətirir. – İş keçsə bu surət bir müddət əgər; Qalmaz Qarabağda şənlikdən əsər
bax şənlik. Adət belədir – bayramda sevinib gülərlər, şənlik-şadlıq düzəldərlər. M.İbrahimov
sif. Şənlik olmayan, çalçağırsız, sakit, süst. [Mirzə Mahmud:] Mən də boynuburuq və peşman bir halda şənliksiz guşədə durub, aləmin böyük həngaməsinə
is. [ər.] 1. Pislik, yamanlıq, fənalıq, pis iş. Xeyir və şər. – Şər deməsən, xeyir gəlməz. (Ata. sözü)
is. [ər.] klas. Şəriət. [Şah:] Əhkamişərə mütabiq kimsənə nəzərdə varmı ki, səltənəti və təxtü tacı ona vagüzar edək? M
is. [ər.] Üzümdən hazırlanan spirtli içki; çaxır. Şərab şər gətirər. (Ata. sözü). [Qaraş] məclisdən-məclisə bir-iki qədəh şərab içsə böyük işdi
is. 1. Şərab hazırlayan, çaxırçı. 2. Şərabsatan. …Şərabçılar içəri girib ağızları yaşıl ipəklərlə sarınmış şüşələri açıb rətlin içinə tökməyə başladıl
is. 1. Şərab hazırlama, şərabçı peşəsi. Şərabçılıqla məşğul olmaq. 2. Üzüm və başqa meyvələrdən şərab hazırlama işi
is. [ər. şərab və fars. …xanə] Şərab çəkilən karxana; şərab çəlləklərinin saxlandığı yer. Girdi şərabxanəyə bir gün pişik; Ta ki, siçan tutmağa çəkdi
sif. [ər. şərab və fars. …xor] Şərab düşkünü, içki düşkünü, içkiçi. Alagöz Zərrintac xanıma, Cavanşirə sığınmaqla öz olan-qalan azadlığını da əlindən
is. [ər.] Şərəf, hörmət, etibar. Əql ilədir şərafəti-insan zəmanədə. S.Ə.Şirvani. Elm idi əgər bəxş edən insana şərafət; Millət nə səbəbdən ona göstər
sif. və zərf Şərəfli, hörmətə layiq, mübarək, əziz. Haman şərafətli ayın adı mahi-mübarəki-rəmazandır
is. [ər. “şərt” söz. cəmi] 1. Bir şeyin həyata keçməsi üçün lazım olan şərtlərin məcmusu; vəziyyət. Hər şey şəraitdən asılıdır
is. [ər.] klas. Şəriklik, şərik olma, bərabər iştirak etmə, yoldaşlıq. □ Şərakət etmək – bir işdə yoldaşlıq etmək, iştirak etmək; şərik olmaq
sif. və zərf Şərikli, müştərək, bir yerdə, ortaqlı. Şərakətli bağ salmaq. – [Fərhad:] Siz xahiş eləsəniz, hər beş adama bir koma tikdirib şərakətli ba
is. [ər.] klas. Qığılcım. Nagəhan bir şərarə qəlyandan; Düşdü əmmaməsinə sol yandan. S.Ə.Şirvani. Gətirdiyin yumurtadan nəticə cücə gözləmə; Qazanda q
sif. Qığılcımlı, qığılcımsaçan. Qara buludlar Günəş şüasını bizdən gizləyirkən, gün o şərarəli oxlarını bizə çatdırmağa çalışırdı
is. [ər.] klas. Yamanlıq, pislik, mərdimazarlıq, şər iş; fitnə; fəsad. Hər kəs şərarət əksə, peşmanlıq bitər
is. Fitnəçi, fəsadçı, mərdimazar
is. [fars.] Nazik saplardan əl ilə bafta və sair bu kimi şeylər toxuyan, tikmə tikən usta. Bir dənə dülgərimiz, bir dənə dərzimiz yoxdur
is. Şərbaf peşəsi, şərbaf sənəti. Şərbaflıq eləmək. – Ömrünün tamam iyirmi dörd ilini Həmzənin toxucu karxanasında şərbaflıqla, muzdurçuluqla keçirən
sif. [ər. şər və fars. …baz] Şər, böhtan atmağı sevən; iftiraçı, fitnəçi. Şərbaz adam
is. [ər.] 1. Meyvə şirələrinə və ya adi suya qənd qatmaqla hazırlanan şirin içki. // Sirop. Bayram zamanı hil, darçın, zəncəfil, qəhvə çayı da vermək
is. Şərbət hazırlayıb satan adam. Yaşıl dalları ətrafa sarqan iri püsküllü söyüd altında şərbətçi sıra iskəmlə üzərində oturan müştərilərinə şərbət ve
is. Şərbətçi peşəsi, şərbətçi işi
is. Şərbət qabı. Süfrəyə şərbətilər düzülmüşdü
is. Şərbət hazırlamağa lazım olan, şərbətə yarar. Şərbətlik ədvə. Şərbətlik şirə
sif. Şər söyləyən, başqasına şər atan, iftiraçı, böhtançı. Şərçi adam
is. [ər.] 1. İnsanın ictimai və şəxsi davranışında tutduğu mənəvi-əxlaqi prinsiplərin məcmusu; mənəvi yüksəklik, ululuq, heysiyyət
is. [ər.] Minarənin azan verilən yeri. Şərəfədən sonra davam edən çıxıntı isə minarənin ümumi vertikal kompozisiyasını tamamlayır
“Şərəfləndirmək”dən f.is
f. Şərəfli etmək, hörmətini, şərəfini artırmaq; başını uca etmək. Öz gəlişinizlə məclisimizi şərəfləndirdiniz