BÜRUZ

[ ər. ] Ancaq köməkçi feillərlə: büruz eləmək (etmək) – bax büruzə vermək.
Sordum dəhanını, dedi dil: sirriqeybdir; Öz əczini büruz elədi bu cavab ilə. S.Ə.Şirvani.
Gah-gah, bir para əfradi-bəninövi-bəşərdən büruz edir. M.F. Axundzadə;
büruzə çıxarmaq – bax büruzə vermək 2-ci mənada; büruzə vermək – 1) üzə çıxarmaq, aşkara çıxarmaq, göstərmək.
Yenə Mirzə Məmmədəli narazılığını büruzə verib başını bulayır. C.Məmmədquluzadə.
Lakin Tərlanın səsi titrəyirdi.
Böyümüş gözləri içindəki həyəcanı ancaq aydın büruzə verirdi. M.Hüseyn;

2) aşkara çıxmaq, üzə çıxmaq, özünü göstərmək, görünmək.
[Ov itlərinin] xasiyyətləri ovda büruzə verərdi. S.S.Axundov;
büruzə verməmək – üzə verməmək, göstərməmək, aşkara çıxarmamaq.
[Şəfiqə] öz narazılığını büruzə verməmək üçün çölə çıxdı. Ə.Vəliyev.

BÜRUDƏT
BÜRÜMƏ

Значение слова в других словарях