1. Yazıq, miskin, fağır, məzlum; bədbəxt.
Biçarə münəccimbaşının ərvahı uçub, başladı yarpaq kimi titrəməyə.
Bu soyuq, tozlu gecədə biçarə Məşədi Əsgər adlı bir kişi balaları üçün ruzi axtarırdı.
…Biçarə qızın zahiri çirkinliyi bir yanda dursun, toy edib ərə getmək üçün azacıq bir cehizi də yox idi.
… 2. Çarəsiz, əlacsız; aciz.
Axır biçarə ananız sizə deyirdi: – Bala, ağlama, xortdan gələr, səni aparar.
[Əşrəf bəy:] Biçarə müsəlmanın hər bir işi daş arasından çıxır.
Cahillər isə biçarə Bəşiri xəncərlə öldürüb qaçırlar.
// İs. mənasında.
[Səkinə xanım:] Biçarə iki il sərasər mərhum qardaşıma yalvardı ki, məni ona versin.
Sən iki biçarəni bir zəxmlə qıldın həlak.