büzüşmüş
прил. 1. сморщенный, морщинистый 2. смятый, измятый 3. съёжившийся
“Büzüşmək”dən f.sif. Mahmud əmi müəllimin arxasında durub, qocalıqdan büzüşmüş və qırışlar altında itmiş gözləri ilə hər tərəfə baxırdı