DEŞMƏK

f.
1. Deşik açmaq, dəlmək. Burğu ilə taxtanı deşmək. Divarı deşmək. Siçan döşəməni deşib.
[Eyvaz kişi] bəndə çatınca su bəndi deşib məğrur bir tərzdə gücü gəldikcə fışqırırdı. Ə.Vəliyev.

2. İynə və s. ucuiti şey batıraraq dəlik açmaq. Çibanı deşmək.
3. məc. Dərinlərə işləmək, çox dərin təsir etmək. Şaxta adamın beynini deşir.

Синонимы

  • DEŞMƏK DEŞMƏK Güləsərin etirazına fikir vermədən iynəni sapladı. Gelinin qulağını deşdi (İ.Şıxlı); DƏLMƏK Onun qollarını ən azı iyirmi güllə dəlib keçmişdi (
  • DEŞMƏK dəlmək — oymaq — burğulamaq

Антонимы

  • DEŞMƏK DEŞMƏK – BAĞLAMAQ Bəndə çatınca su bəndi deşib məğrur bir tərzdə gücü gəldikcə fışqırırdı (Ə.Vəliyev); Tez bəndi bağlayın, hər yeri su basacaq (“Azərb
DEŞMƏ
DETAL

Значение слова в других словарях

бизнесме́нка бумагодержа́тель гоголёк имби́рный муци́ны накто́уз непосе́да пережа́бина по́низу укоко́шивать ме́дленность ми́чманский надстро́ечный прогляде́ть глаза производи́тельница раздража́юще шушпан proud-hearted quadratic smoothing-trowel toe-Salchow заведование лётный лиричный том