DEŞMƏK

f.
1. Deşik açmaq, dəlmək. Burğu ilə taxtanı deşmək. Divarı deşmək. Siçan döşəməni deşib.
[Eyvaz kişi] bəndə çatınca su bəndi deşib məğrur bir tərzdə gücü gəldikcə fışqırırdı. Ə.Vəliyev.

2. İynə və s. ucuiti şey batıraraq dəlik açmaq. Çibanı deşmək.
3. məc. Dərinlərə işləmək, çox dərin təsir etmək. Şaxta adamın beynini deşir.

Синонимы

  • DEŞMƏK DEŞMƏK Güləsərin etirazına fikir vermədən iynəni sapladı. Gelinin qulağını deşdi (İ.Şıxlı); DƏLMƏK Onun qollarını ən azı iyirmi güllə dəlib keçmişdi (
  • DEŞMƏK dəlmək — oymaq — burğulamaq

Антонимы

  • DEŞMƏK DEŞMƏK – BAĞLAMAQ Bəndə çatınca su bəndi deşib məğrur bir tərzdə gücü gəldikcə fışqırırdı (Ə.Vəliyev); Tez bəndi bağlayın, hər yeri su basacaq (“Azərb
DEŞMƏ
DETAL

Значение слова в других словарях

боге́мский борцо́вка догни́ть дьячо́к задира́тельный перестрога́ть толкотня́ асбе́стовый вооруже́ние дворяни́н испу́ганно крюк центр чудоде́йственно шестерёнка кебав circumgalactic décolleté deistical density phoronomy tool bar бегунки владелица накалываться