ELSİZ-OBASIZ

sif. Yurdu, məskəni olmayan.
Dilənçi Nurəddinin titrəməsini görüb dedi: – Məndən qorxma, oğlum, mən də elsiz-obasız bir dilənçiyəm. S.S.Axundov.

ELMSİZLİK
ELTİ

Значение слова в других словарях