1. Hiylə, kələk, fırıldaq, dolab, qurğu, biclik. Fənd fəndi kəsər, Allah hər ikisini. ( Ata. sözü ).
Dostdan dosta bu nə fənddi? Zülfün boynuma kəmənddi.
Əllafın fəndinə adamlar mat qaldılar.
□ Fənd bağlamaq – hiylə gəlmək, kələk gəlmək, aldatmaq.
[Yusif:] İnandırıram sizi ki hərgah bir də fənd bağlaya, çox işlər görər.
Fənd işlətmək – 1) fırıldaq qurmaq, hiylə işlətmək, kələk gəlmək, fənd qurmaq;
2) məc. bir işi görmək üçün müxtəlif üsullardan istifadə etmək.
Fəhlələrin daha düzgün fənd işlətdiklərini görən yanğın alayı da onlara qoşuldu.
[Qönçə Ataşa:] Nə eləyəcəksən, nə cür fənd işlədəcəksən özün bil, ancaq məni buradan qurtar.
Fənd qurmaq – birisinə qarşı gizlindən tələ qurmaq, hiylə düzəltmək, biclik işlətmək.
[Hacı Qəmbər:] Qoçum Cəbi, görüm nə təhər fənd quracaqsan.
Fənd tərpənmək – hiyləyə qarşı hiylə işlətmək, zirək tərpənmək, usta hərəkət etmək.
[Sirat:] Amma Abdulla oğlu Bülənd fənd tərpəndi.
Fəndə salmaq – hiylə işlədərək aldatmaq, tora salmaq.
2. İdman yarışlarında rəqibi aldatmaq üçün tətbiq edilən üsullar; kombinasiya. Futbolçunun işlətdiyi fəndlər. Rəqibin fəndini başa düşmək.