HƏDYAN

ərəb. həzyan

Tərbiyəsiz, ədəbsiz, hərzə, nalayiq sözlər; söyüş; yava, ağzıpərtov.

Hərcayı danışıb, hədyan gülməyə,

Bilmədiyi sözləri lafa vurmaya,

Zərrəcə dilində yalan olmaya,

Zahirdə, batində düz ilqar gərək.

                         (“Dilsuz və Xəzangül”)

                           *

Badamın qaşları kaman,

Görənə çəkdirər aman.

Aşıq, gəl söyləmə hədyan,

Beləmi öyülər gözəl?!

            (“Fərhad və Şirin”)

HƏCV ƏRƏB
HƏDYAN

Значение слова в других словарях