HALAL

[ər.] прил. гьалал (1. дин. тӀуьниз, кӀвалахар авуниз ва я вичин мал авуниз ижаза ганвай; // куьгьн. никягь авунвай, никягьдик квай; къануни (мес. ппаб); 2. пер. зегьметдалди, намусдалди, къануни рекьелди къазанмишай (мес. мал); // пер. гьалал затӀ къазанмишун патал чӀугур, серф авур (мес. зегьмет); 3. halaldır гьалал хьуй, гьалал я); ** halal etmək куьгьн. гьалал авун, гьалаларун, гъил къачун; halal xoşun(uz) olsun! кил. halal(ın) olsun!; halalın(ız) olsun! (ваз, квез) хуш гьалал хьуй! гьалал хьуй! гьалал я!; halal süd əmmiş гьалал нек хъвайиди, намуслу, дуьз, виждан михьи.