HEYİF
\[ər.\] кӀус. гьайиф; кил. təəssüf; ** heyfi gəlmək гьайиф атун а) са затӀ гуз (харжиз, нез, хъваз) кӀан тахьун, къимиш тавун; б) язух атун.
əd. [ər.] bax təəssüf. Əfsus, qocaldım, ağacım düşdü əlimdən; Səd heyif cavanlıq! M.Ə.Sabir. Heyif, çiçəklərin ömrü az olur; Sənə çatanacan bəlkə sola
Tam oxu »