1. Atlanmaq, tullanmaq, sıçramaq, atılmaq.
Sanki canavar bir adamın üstünə hoppanmaq və qanını sormaq istəyirdi.
Nökər birdən hoppanıb, İsrafilin belindən yapışdı…
// məc. Çox sevinmək, şadlığından özündən çıxmaq, atılıb-düşmək (bəzən “sevincindən”, “şadlığından” sözləri ilə).
Orxana elə gəldi ki, bu qızın işi-peşəsi dağ keçisi təki qayalara dırmaşmaq, daşdan-daşa hoppanmaqdır.
2. Bir şeyin üstündən atlanıb keçmək; aşmaq, atlanmaq, sıçramaq. Arxın üstündən hoppanmaq.
– [Hatəmxan ağa:] Rüsxət verməsəm [Şahbaz bəy] atılar, minər atına, hoppanar Arazın o tayına, sonra mən onu haradan tapım?
Baxın, hər qapıda bir tonqal yanır; Uşaqlar hoppanır od-alov üstdən.