KÜSKÜN


1. sif. Küsmüş, incik, incimiş, narazı.
Özünə yoldaşın görüb üskün; Bəzi olmuş həyatına küskün. A.Səhhət.
Yenə bilməm nədir bu küskün hal? Daima həmdəmin düşüncə, xəyal. H.Cavid.
Qız, bu küskün könlümü; Bircə sənsən güldürən. Ə.Cavad.

2. bot. bax küsdümağacı.

Синонимы

  • KÜSKÜN incik — narazı
  • KÜSKÜN küskün bas incik

Антонимы

  • KÜSKÜN KÜSKÜN – RAZI Arıq, zərif, gözləri küskün qadının da təəccübdən gözləri açıla qaldı (M.Eynullayeva); Onlar bu görüşdən çox razıdırlar (Mir Cəlal)
KÜSKÜ
KÜSKÜN-KÜSKÜN

Значение слова в других словарях