1. Hərəkət qabiliyyətini itirmiş, çəng olmuş; qurumuş. Keyimiş əl.
– Talıb xanla yasavul üzüyuxarı qalxıb, qapıdan bir az aralıda keyimiş halda yerə düşdülər.
[Qızın] keyimiş dizləri sanki hissini itirmişdi.
2. məc. Keyləşmiş, süstləşmiş, kütləşmiş, donub qalmış.
Həkimülmülkün keyimiş idrakı vəziyyəti dərk edəcək halda deyildi.