KƏL
сущ. 1. кел, кел гамиш, эркек гамиш (парцик кутадай); // келдин; кел квай (мес. араба); 2. суван гамиш; 3. пер. зурба, еке, къуватлу, гужлу кас.
is. 1. İş heyvanı kimi istifadə edilən camışın erkəyi. Kəl arabası. – Var bu kənddə yenə elə yoxsullar; Nə cütü var, nə kotanı, nə kəli
Полностью »1 сущ. диал. молодой виноградный побег 2 сущ. буйвол (крупное жвачное животное сем полорогих, используется для перевозки тяжестей и как производитель)
Полностью »I (Şəki) keçəl ◊ Kəl olmax – keçəl olmaq. – Başına yara düşüf kəl o:ltdı II (Ordubad) üzüm tənəyinin cavan zoğu
Полностью »Farslar bütün heyvanların erkəyinə kəl deyirlər; erkək qoyun, keçi... belə adlanır. Bizdə mənası daralıb, yalnız camışın erkəyinə kəl deyirlər
Полностью »Camışın erkəyi. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Boy uca, kürəklər enli, süysün elədi ki, kəl süysünü kimi
Полностью »