KƏMTƏR

sif. [ fars. ] klas. Alçaq, aşağı; aciz, yazıq, miskin.
Leyli deməyin ki, nazənindir; Bir tirə kənizi-kəmtərindir. Füzuli.
İbrət et Ağa Məhəmməd xandan, ey kəmtər gəda. M.P.Vaqif.
[Hacı Kamyab:] Xan, mən sizin kəmtərin nökərinizəm. Ə.Haqverdiyev.

KƏMTALELİK
KƏMTƏRİN

Значение слова в других словарях