KƏSBKAR

is. [ ər. kəsb və fars. kar] köhn.
1. Peşə, sənət, iş, məşğuliyyət.
Yenə də xalqı torpağından, tarlasından, kəsbkarından ayırmaq lazım gələcəkdir. M.S.Ordubadi.
Hərənin bir peşəsi, kəsbkarı var. Mir Cəlal.

2. Kəsbkarlıqla məşğul olan adam; zəhmətkeş, əməkçi.

Синонимы

  • KƏSBKAR kəsbkar bax məşğuliyyət
KƏSB
KƏSBKARLIQ

Значение слова в других словарях