Müxatəbinin sözünü yarımçıq qoymaq, münasibətli-münasibətsiz danışmaq bunun köhnə adətidir.
Xəlil acıqlananda həmişə müxatəbinin üzünə yox, yerə baxardı.
MÜXATƏB
is. [ ər. ] Söz söylənilən şəxs, sözlə müraciət olunan adam; dinləyən.
сущ. устар. 1. собеседник 2. лингв. личное местоимение, указывающее на собеседника (II л.)
Полностью »