MİNNƏTSİZ
прил. 1. миннет алачир, хатур алачир, кӀани затӀ авачир; 2. нареч. миннет алачиз, кӀани затӀ авачиз, гьакӀа (мес. куьмекун).
MİNNƏTSİZ (heç bir minnəti olmamaq) Kəndin hər bir xeyir işində gedib minnətsiz kömək edirdi (T.Ş.Simürğ); BİMİNNƏT Cahan mümkündə, Seyyid, yoxdu bir
Полностью »sif. və zərf Minnəti olmayan, minnət qoymayan, əvəzində heç bir şey istəməyən, minnət güdməyən. Ömrümə rövnəq verən, minnətsiz minnət çəkən, ağrıma dö
Полностью »