MİNNƏTSİZ

sif.zərf Minnəti olmayan, minnət qoymayan, əvəzində heç bir şey istəməyən, minnət güdməyən.
Ömrümə rövnəq verən, minnətsiz minnət çəkən, ağrıma dözən Ruqiyyə idi, Ruqiyyə… A.Divanbəyoğlu.
[Qara Musa] ailəsini bəsləyəcək minnətsiz bir ələ güvənirkən, Tanrı onu da ona çox gördü. H.Cavid.

// Heç bir qarşılıq tələb etməyən, əvəzsiz, təmənnasız.
[Əsəd] geridə qalan ekskavatorçulara minnətsiz kömək edərdi. S.Vəliyev.

Синонимы

  • MİNNƏTSİZ xahişsiz — ricasız — yalvarışsız
  • MİNNƏTSİZ MİNNƏTSİZ (heç bir minnəti olmamaq) Kəndin hər bir xeyir işində gedib minnətsiz kömək edirdi (T.Ş.Simürğ); BİMİNNƏT Cahan mümkündə, Seyyid, yoxdu bir
MİNNƏTLİ
MİNOMYÓT

Значение слова в других словарях