MİNNƏTSİZ
прил. 1. миннет алачир, хатур алачир, кӀани затӀ авачир; 2. нареч. миннет алачиз, кӀани затӀ авачиз, гьакӀа (мес. куьмекун).
MİNNƏTSİZ (heç bir minnəti olmamaq) Kəndin hər bir xeyir işində gedib minnətsiz kömək edirdi (T.Ş.Simürğ); BİMİNNƏT Cahan mümkündə, Seyyid, yoxdu bir
Tam oxu »sif. və zərf Minnəti olmayan, minnət qoymayan, əvəzində heç bir şey istəməyən, minnət güdməyən. Ömrümə rövnəq verən, minnətsiz minnət çəkən, ağrıma dö
Tam oxu »