MUCUL
сущ. 1. ифирна яру авур ракьун винел къат; 2. рах. кун, алугун, кана чӀух хьун, агаж хьун (мес. спелар, чӀарар, йис); mucul olmaq кун, алугун; // кайи, чӀухун; mucul iyi чӀухун ни (чӀар, парча ва мс. кайи ни).
I прил. опалённый, обугленный II сущ. 1. обугливание; опаливание 2. гарь. Mucul iyi gəlir пахнет гарью; mucul olmaq см
Tam oxu »is. 1. Közərdilmiş dəmirin üst qabığı. 2. dan. Yanma, yanıb yığılma, büzüşmə. □ Mucul olmaq – mucullamaq
Tam oxu »