MÜTƏƏSSİB

sif. [ ər. ]
1. Öz adət və ənənələrini saxlamaqda ifratçılıq göstərən.
…Qeyrilər bizə görə öz dillərini və yazılarını çox işlədirlər, bu ondan ötrü deyil ki, onlar bu barədə bizdən mütəəssib və qeyrətlidirlər. C.Məmmədquluzadə.

// məc. Bir şeyə dərin sədaqət bəsləyib onu ehtirasla müdafiə edən adam.
Səhnədə Elxanla Aqşin qarşı-qarşıya durub öz məslək və dininin üstünlüyünü ən mütəəssib bir şəxs kimi müdafiə edirdi. M.Arif.

2. Qatı dindar olub, kor-koranə yeniliyə, mədəniyyətə, tərəqqiyə düşmən olan.
Ümum camaatın da qaliba mütəəssib və avamlığını da mülahizə edəndə tamam məyusluq və naümidlik üz verirdi. C.Məmmədquluzadə.

Синонимы

  • MÜTƏƏSSİB mütəəssib bax təəssübkeş 1
MÜTƏƏLLİM₂
MÜTƏƏSSİF

Значение слова в других словарях