ORTABABLIQ

is. Orta yaşda, orta vəziyyətdə olma.
[İmanov] ortaboylu, bozumtul qısa saçlarını geri daramış, buğdayısifət, gözləri tünd-qara, gülümsər bir kişi idi. M.Hüseyn.
Ortaboy ağ kəlağayılı bir qadın irəli yeridi. Mir Cəlal.

ORTABAB
ORTABOYLU

Значение слова в других словарях