QƏBİR
1. могила;
2. могильный;
is. [ər.] Ölüləri basdırmaq üçün xüsusi şəkildə qazılan çuxur: məzar, gor. Hər cümə axşamı [Zeynəb] ərinin qəbri üstə gedib, bir yekə mərəkə qurar
Полностью »I сущ. могила, место погребения; гробница II прил. могильный. Qəbir daşı могильный камень, qəbir təpəsi могильный холм ◊ qəbir qazmaq kimə рыть могилу
Полностью »I. i. grave; tomb; ◊ bir ayağı ~də olmaq to have* one foot in the grave; bir kəsə ~ qazmaq to dig* a pit / grave for smb
Полностью »[ər.] сущ. сур; сар (нугъ.); qəbir qazmaq сур эгъуьнун (атӀун); // сурун (мес. къван); ** bir ayağı qəbirdə (olmaq) са кӀвач сура (хьун), рекьиз мукьв
Полностью »