RÜCU
\[ər.\] сущ. клас. кьулухъ элкъуьн, кьулухъ хъфин (хтун), атай чкадихъ гьерекат хъувун; эвел авай (хьайи) чкадиз хъфин (хтун); кьулухъ хьун; // rücu etmək а) муражиат авун; б) хтун; в) кьулухъ элкъуьн, элкъун (рекьелай); кьулухъ къахчун (гаф).
RÜCU’ ə. 1) geri dönmə; qayıtma; 2) sözündən dönmə, sözünü geri götürmə; 3) müraciət etmə; müraciət; 4) bir işə qarışma
Tam oxu »is. [ər.] klas. Geri dönmə, qayıtma, ricət (etmə). □ Rücu etmək – 1) müraciət etmək. [Nəsir Fərraş:] Şahzadə buyurdu ki, bu axşam bir mənim hüzuruma g
Tam oxu »