RÜCU

is. [ ər. ] klas. Geri dönmə, qayıtma, ricət (etmə).
□ Rücu etmək1) müraciət etmək.
[Nəsir Fərraş:] Şahzadə buyurdu ki, bu axşam bir mənim hüzuruma gəlsin ki, bir vacib işim var, ona rücu edəcəyəm! M.F.Axundzadə.
Amma yaxşı olardı ki, hər məsələnin həlli üçün qazı cənablarına, yaxud Şeyx Nəsrullaha rücu edəydiniz, çünki elmdə mənim o qədər qüvvətim yoxdur. E.Sultanov.
Naməlsəm məhəlləsi yenə Əliyə rücu etdilər. N.Nərimanov;

2) qayıtmaq.
İndi məqalənin baş mətləbinə rücu edib deyə bilərik ki, mərəzlərimiz çox isə də, onların ümdəsi və mühliki cəhalət və nadanlıqdır. F.Köçərli;

3) geri dönmək (yoldan); geri almaq, geri götürmək (sözünü).
RÜBLÜK
RÜFƏQA

Digər lüğətlərdə

га́ревый изба́-чита́льня маляри́йный многопо́люсность ра́мочный расплести́сь транссексуали́стка упроща́ться федера́т затюко́выванье ксили́т плавни́к препуциа́льный ска́редный Винница затхлый куча pipet space weapon zoographical головоногие давнишний литовец отступить школить