RÜCU

is. [ ər. ] klas. Geri dönmə, qayıtma, ricət (etmə).
□ Rücu etmək1) müraciət etmək.
[Nəsir Fərraş:] Şahzadə buyurdu ki, bu axşam bir mənim hüzuruma gəlsin ki, bir vacib işim var, ona rücu edəcəyəm! M.F.Axundzadə.
Amma yaxşı olardı ki, hər məsələnin həlli üçün qazı cənablarına, yaxud Şeyx Nəsrullaha rücu edəydiniz, çünki elmdə mənim o qədər qüvvətim yoxdur. E.Sultanov.
Naməlsəm məhəlləsi yenə Əliyə rücu etdilər. N.Nərimanov;

2) qayıtmaq.
İndi məqalənin baş mətləbinə rücu edib deyə bilərik ki, mərəzlərimiz çox isə də, onların ümdəsi və mühliki cəhalət və nadanlıqdır. F.Köçərli;

3) geri dönmək (yoldan); geri almaq, geri götürmək (sözünü).
RÜBLÜK
RÜFƏQA

Значение слова в других словарях

-анск-(ий) белизна́ запаса́ние капиталисти́чески окольцо́вываться отупева́ть бечево́й изменя́емость питьё приподнима́ть прокуро́рский сексопатологи́ческий уедини́ться фа́нзочка холоди́ться бензой cell challah debaucher prossie stencil variograph одиннадцати- седобородый сходить