SONCUQ
сущ. кӀур, кьуьл; soncuq atmaq а) кил. soncuqlamaq; б) пер. кӀурарун, терсвал авун, гафуниз килиг тавун, лагьайдаз яб тагун.
is. Təpik, şıllaq. □ Soncuq atmaq – bax soncuqlamaq. Öküz soncuq atır. // Tərslik eləmək, deyilənə qulaq asmamaq
Tam oxu »