SONCUQLAMAQ
сущ. кӀурув (кӀурарив) ягъун, кӀвачив (кӀвачерив) ягъун, кӀур (кьуьл, кӀвач) гелягъун (мес. кали).
f. Soncuq atmaq, təpik atmaq, şıllaq atmaq. Cöngə isə hey soncuqlayır, təkə kimi atılıb-düşürdü. S.Rəhimov
Tam oxu »глаг. брыкать, брыкаться: 1. иметь свойство, обыкновение бить ногами; лягать, лягаться (о животных) 2
Tam oxu »