TƏBİƏTƏN

zərf [ ər. ] Xilqətcə, fitrətən, yaradılışında.
[Fərman] təbiətən diribaş yaranmışdı. Ə.Sadıq.

// Ba x təbiətcə.
Şirzad bilirdi ki, Rüstəm kişi təbiətən məğlub olmağı, ikincilər cərgəsində oturmağı, dalda qalıb ayağını sürüməyi sevmir. M.İbrahimov.
İsmayılzadə təbiətən diplomatik hiylələrə yad bir adamdı. M.Hüseyn.

Синонимы

  • TƏBİƏTƏN keyfiyyətcə — mahiyyətcə
  • TƏBİƏTƏN xasiyyətcə
TƏBİƏTÇİ
TƏBİƏTŞÜNAS

Значение слова в других словарях